”به یاد داشته باش که خواهی مرد” به لاتین ”Memento mori”، مفهومی است که ریشه در نظریات فلاسفه ی اروپای دوران کلاسیک و مسیحیت دارد و به تدریج در هنر و معماری از دوره ی قرون وسطا به بعد ظاهر شد. در تابلوهای «Memento mori» معمولاً جمجمه‌ی انسان وجود دارد، اما نمادهای دیگری چون: ساعت شنی، شمع های خاموش یا در حال تحلیل، میوه هاو گلها نیز در این ژانر تکرار میشوند که یادآور اجتناب ناپذیری مرگ، ناپایداری، کوتاهی و شکنندگی زندگی انسان هستند. اغلب این نمادها در اثری که موضوع اصلی آن چیز دیگری است، مانند پرتره، به کار می روند. مجموعه‌ی پیش رو براساس الگوهایی متشکل از فرم های تکرار شونده ی فیگوراتیو شکل گرفته و با نگاهی به مفهوم ”به یاد داشته باش که خواهی مرد” تلاشی معاصر برای ادامه دادن این ژانر در نقاشی است. از آن رو که مطرح کردن دوباره‌ی امر کهنه به شکلی نو یکی از امکانات بیشمار هنر امروز است، عناصر بکار رفته در این مجموعه نیز از برخی آثار تاریخ هنر وام گرفته شده اند و در ساختار تزیینی الگوها، معمای ابدی مرگ و رستاخیز را تکرار میکنند.

مونا حسین زاده