اشکال
“اثر هنری ابزار ارتباط نیست” این را دلوز می گوید. “اثر هنری حاوی هیچ اطلاعاتی نیست. اثر هنری هیچ ربطی به ارتباطات ندارد. برعکس، بین اثر هنری و مقاومت عملی میلی ترکیبی هست، قرابتی بنیادین. چیست این رابطه ی اسرار آمیز میان اثر هنری و عملی در راستای مقاومت، در زمانه ای که مردان و زنانی که مقاومت می کنند نه وقت دارند و نه گاهی فرهنگ لازم را دارند تا بتوانند کوچکترین پیوندی با هنر داشته باشند؟” بصورت دقیق تر، دلوز اثر هنری را تنها عملی می داند که در مقابل مرگ مقاومت می کند.
کسی که تصمیم میگیرد بر روی دیوار نوشته و نشانهای به جا بگذارد چه کسی است؟
به نقل از دوستی در پیشینهی تاریخی تهران: شعار نویسیهای انقلابیای که نگارندهها بر دیوارها بجا گذاشتهاند جزو ماندگارترین دیوارنگارههای تاریخ ایران شده است. از آنروز تا به امروز، ما سعی کردهایم این درس از عصیان را به شکل دیگری بیان کنیم. ما در عوض اشتیاق به نشان دادن خشم، مسیر خود را به گردهمایی مثبتی هدایت کردهایم که در آن فعالیت گروهی و همکاری توانست با خشم پنجه بیاندازد و برابری کند.
پروژه ی اشکال در اسم خود نیز آزاد است. اجرای این برنامه در بیرون از فضای معاصر سو، در خانه ای مخروبه، حوالی شهرک غرب تهران صورت گرفت. اشکال، پیوند میان پانزده هنرمند گرافیتی، تصویر و صدا است. خانه ی مخروبه وضعیت اضطراری را به بازدید کننده القا می کند که از لحاظ وضعیت زیستی الفت نزدیکی با هنرمند گرافیتی دارد. گرافیتی در ذات خود سریع است، هنرمندی را فرض کنید که در مواجه با دیواری در خیابان و یا بزرگراه تصمیم میگیرد با سرعت دیده نشدن اثری از خود بر دیوار بجا بگذارد. او از جهت تکنیک و ابزاری که به همراه دارد نیز سریع است، با فشار اسپری سرعت دست نیز دخیل می شود. تصمیم او برای زدن ( ترسیم، کشیدن) طرحی در گوشه ای از بزرگراه عملی است که با تمام وجود به آن نیاز دارد.
دلوز با بررسی فیلم هفت سامورایی کوروساوا، سامورایی را کسی می داند که در وضعیت اضطراری دیگر به دردی نمی خورد، قواعد حاکم به آنها نیازی ندارد. حالا سوال اینجاست که در موقعیتی که قواعد حاکم بر گالری ها و حرفه ای بودن دیگر نیازی به عملی در راستای مقاومت ندارند، وظیفه ی هنرمند و گالری دار چیست؟ اجازه بدهید برای پاسخ در رابطه با ربط آن به اثر هنری صحبت نکنیم، در کنار هم بودن ما به سادگی می تواند جوابگوی این پرسش باشد. بعد از همهگیری کرونا ما برای بودن، زیستن و تجربه کردن دور هم جمع شدهایم تا با دیوارها دوباره همدست شویم. گرچه ممکن است مکان فعلی رویداد “اشکال” در سال های آتی از وضعیت کنونی به ساختمانی شکیل بدل شود، هرچند ممکن است نقاشی های روی دیوار در مواجهه با عوامل طبیعی و آفتاب و باران از بین بروند و مفقود شوند، اما به گفته ی دلوز مردم مفقودالاثرند و در عین حال مفقود نیستند.
شیرین قراویسکی
هنرمندان
گروه دژ (کیارش . تمکین)
غار
خاموش
بم بم
کز
اکوان
دادخواه
نهفته
سایه
سکوت 21
شب
فلک