دفتر پروژه‌های هنری مریم مجد (اِم‌اِم‌اِی‌پی) با همکاری مجموعه‌ی معاصر سو برگزار می‌کند
درخت زندگی، نمایش آثار شادی پرند
۲۵ آبان تا ۲۳ آذر ۱۴۰۳
طبقه‌ی دوم گالری سو، تهران

پروژه‌های هنری مریم مجد (اِم‌اِم‌اِی‌پی) با همکاری مجموعه‌ی معاصر سو نمایش انفرادی نقاشی‌های با پارچه‌ی شادی پرند را در طبقه‌ی دوم گالری سو برگزار می‌کند.
شادی پرند (متولد ۱۳۴۵، تهران) هنرمند چندرسانه‌ای ساکن تهران است که آغاز فعالیت خلاقه‌اش به بیش از سه دهه‌ی پیش و آغاز تجربه‌ی حرفه‌ای‌اش در طراحی مد باز می‌گردد. او پس از کسب شهرت بین‌المللی به‌‌دلیل نگاه نوآورانه و هنرمندانه‌ی منحصر‌به‌فردش، در چند سال اخیر تمرکز خود را از مدیوم مد و لباس به هنرهای تجسمی معطوف کرده و با بهره‌گیری از پارچه در کلاژهایش، تکنیکی که خود از آن به عنوان «نقاشی با پارچه» یاد می‌کند، دامنه‌ی بکارگیری مدیوم‌هایی متفاوت را در آثارش گسترش داده است.
نقاشی‌های با پارچه‌ی شادی از همان ابتدا، توجه مخاطبان بین‌المللی را به خود جلب کرد. شادی آثاری را که با استفاده از پارچه به ‌عنوان ماده‌ی اصلی کلاژهایش و با نقش‌مایه‌های ایرانی مانند درخت زندگی و درخت سرو خلق کرده است در اروپا به نمایش درآورده و جوایز و تقدیرنامه‌هایی را از آن خود کرده است. او همچنین در سال ۱۴۰۱، در سه‌سالانه‌ی هنر معاصر پاریس شرکت کرد که در آنجا آثارش مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.
در مجموعه‌ی به نمایش درآمده، حضور درخت در درازا و پهنای زندگی به عنوان محور اصلی آثار، با لایه‌هایی از تکه پارچه‌های قدیمی که بازمانده‌ی زندگی حرفه‌ای دو نسل پیاپی بوده و هر یک داستانی را از سر گذرانده‌اند، از سویی روایتگر تجربه‌ی حسی خالقشان در مسیر پرماجرای زندگی شخصیش بوده، و از سویی دیگر ادامه‌ی نگاه، رویکرد و روش خلاقانه‌ی او در به تصویر کشیدن درونیاتش به همان زبان همیشه بازیگوشانه و خلاق او که تا پیش از این در لباس‌ها نمود پیدا می‌کردند. آثار او همچنین بیانگر تلاش او برای کشف معناهای عمیق‌تر و به تصویر کشیدن ارزش‌های فرهنگی ایرانی است که به اعتقاد او، به دلایل اجتماعی و سیاسی، از دید جهانیان پنهان مانده‌اند.
شادی پرند از کودکی بواسطه‌ی حضور پدر که به نقاشی، فرش و اشیاء ایرانی علاقه‌ای بسیار داشت و آنها را جمع‌آوری می‌کرد، او را به سفرهایی بسیار در طبیعت می‌برد و برای او از ادبیات کهن ایران می‌گفت و می‌خواند، با برخی از عناصر مشترک میان مینیاتورها، فرش‌ها، طبیعت و تصاویرِ موجود در فرم و محتوای اشعار حافظ، سعدی، فردوسی و مولانا، از جمله درخت، ارتباط بی‌واسطه و حسی عمیقی برقرار کرد که رد آن را در طراحی‌های شخصی او، لباس‌هایی که در روندی فراتر از روند متداول طراحی لباس خلق می‌شدند میتوان در سه دهه فعالیت حرفه‌ای او شاهد بود. همچنین حرفه‌ی مادر که خیاطی بسیار موفق و سرشناس با مهارت‌های فنی بالا بود، به شادی از کودکی این امکان را داد تا با قرار گرفتن در خیاط‌خانه‌ی او و بازی با پارچه‌ها، قرقره‌های نخ و رنگ علاوه بر کسب مهارت‌های خیاطی روش‌های متفاوتی برای بروز ذهنیت خلاق خود ایجاد و تجربه کند.

در آثار متأخر شادی که هم‌اکنون در معرض دید مخاطبان قرار گرفته است، ترکیب‌بندی غنی و لایه‌لایه‌‌ که شامل بافت‌ها و بریده‌های پارچه‌های متنوعی هستند، حسی ملموس و آشنا را از روایتگری در مخاطب برمی‌انگیزند. شادی پرند به‌عنوان هنرمندی چندرسانه‌ای، هنر خود را سفری برای رهایی و اکتشاف می‌بیند و نیاز به بیانگری و سادگی باعث شده تا او در آثارش از موادی استفاده ‌کند که برایش ملموس بوده و به‌راحتی در دسترس هستند؛ رویکردی که هم نشان‌دهنده‌ی تعهد او به طراحی پایدار است و هم نمایانگر احترامش به طبیعت.
شادی پرند در زمینه‌ی طراحی مد در مؤسسات معتبری همچون مؤسسه‌ی فناوری مد (FIT) و دانشکده‌ی طراحی پارسونز در نیویورک آموزش دیده است. همچنین، قرارگیری او در محیط‌های خلاقانه و تعامل با طراحان و هنرمندان صاحب نام به پرورش رویکرد غیرمتعارف او در هنر کمک بسیار کرده است. از حضور و موفقیت‌های بین‌المللی شادی پرند میتوان به نمایش آثار طراحی‌های مرتبط با مد و لباس او در رویداد هنر معاصر ساتبیز لندن در سال ۱۳۸۸، و رویداد بسیار مهم «روز ایران» در موزه‌ی ویکتوریا اَند آلبرت لندن در سال ۱۳۸۳ اشاره کرد.