سياه‌بازی

مجموعه‌ی پيش رو با به‌كارگيری امكانات بيانی خاص هريك از مديوم‌های مجسمه، نقش برجسته، نقاشی، كلاژ و چيدمان، می‌كوشد در ميان اين تكثر چندفرمی به وحدتی معنايی دست يابد. این قالب‌، پيوندی است از عناصر نقاشانه‌ی روايی ايرانی، برگرفته از تئاتر سنتی خيمه‌شب‌بازی، در درون پيكره‌بندی‌هايی الوان و امروزین، که در قالب محتوایی خاص خود، بيانگر پارادايم‌هايی كهن‌اند كه تا لحظه‌ی اكنون امتداد می‌يابند. در اين ميان، سياه (مبارک)، به عنوان نماينده‌ی عامه، احضار می‌شود تا نقش تاريخی معاصر خود را با تکیه بر خصايص ذاتی خويش همچون شوخ‌طبعی، جسارت، طنزآمیزی و صداقت، با رويكردی انتقادی به موضوعات اجتماعی، عاطفی و حتی تاريخی ايفا كند. هرچند اين مضحكه‌ی لعبتكان معمولا ابزار ظريفی برای تلطيف زندگانی نيست، اما دستاويزی است عليه لحظات ثابت، ساكن، تلخ و خاموش؛ زمزمه‌های كوچکِ آگاهی كه در هيئت هنر و در جهت رهايی و پالايش مخاطب در كار هستند.