بازگشت به حالت کارخانه

نمایشگاه پیش رو ویترین پدیده هایی است که وجود ندارند اما میتوانستند باشند. یا به تعبیری دیگر، این پدیده ها دارای پویایی پنهانی هستند که منتظر نمایان شدن هستند. تجربه ی من در حرفه ی تئاتر عروسکی، دیدن این امکانات و آشکار ساختنشان را محقق میکند. تجربه ای که در کنار آشنایی ام با هنر اجرا، خودش را به صورت بدنمندی، خاصیت اجرایی، جانبخشی و فانتزی نمایان میسازد.
این مجموعه، حاصل گفت و گوی بازی گوشانه ی من با پیرامونم است. تعاملی منفعل/ پرخاشگرایانه که انتقادش را با طنز و کنایه ابراز میکند و میکوشد تا هویت من و پیرامونم را بازتعریف کند. آیا این بدن من است که به لوله ی بخاری هویت میبخشد؟ یا این موتو دینام است که من را تعریف میکند؟ یا اینکه اصلا هردو ما یکی هستیم؟ آیا این ماشین ها هستند که به حرکت درمی آورند یا این که آدمها چرخ دنده ی ماشین ها هستند؟
امین پروین