سوءطراحی
پاسخی نامناسب به مسائل

دوباره تلاش کن. دوباره شکست بخور. بهتر شکست بخور
(ساموئل بکت)
با گشت‌وگذاری در استودیو هنرمندان، ممکن است با اشیاء و محصولاتی روبه‌رو شویم که بعضاً هدف مشخصی را دنبال نمی‌کنند، بر حسب نقشۀ راهی از پیش تعیین شده، شکل نگرفته‌اند، از مسیر منحرف شده‌اند و یا چندان کارآمد نیستند و شاید بتوان گفت، حاصل ناکارآمدی و ندانم کاری‌اند.
برخی اوقات در مواجهه با این اشیاء و محصولات در گوشه‌ و کنارِ استودیو هنرمندان، این پرسش مطرح می‌شود که آنها واقعاً چه هستند و به چه منظور ساخته شده‌اند؟ در وهلۀ اول ممکن است کاربردی بنظر برسند، مانند کُتی آویخته به جارختی! اما با تَن کردن کت، متوجه اشیاء ریز و درشت سنجاق شده روی آن می‌شویم که وزنش را زیاد کرده است. ممکن است با چراغی روبه‌رو شویم که از پیچ و تاب خوردن کاغذهای دورریز دور یک لامپ شکل گرفته باشد اما به دلیل تماس مستقیم، حرارت زیاد لامپ آن‌را می‌سوزاند. این محصولات، معمولاً بر حسب نیاز شخصی او خلق شده‌اند و اغلب در این فرآیند، آزمون و خطای هنرمند قابل ردیابی است. این آثار، تجربه‌ای خالص‌ و بی‌واسطه از نگاه هنرمند به زندگی و مسائل پیرامونش را به نمایش می‌گذارند، مسئله‌ای که در کار هنری متداول او یا به عمد پنهان شده یا کمتر قابل مشاهده است.
این نقص‌ها همیشه در نگاه اول قابل شناسایی نیستند. ممکن است یک شیء در ظاهر کارآمد به نظر برسد اما تنها وقتی آن را می‌آزمائیم، عِیبش آشکار ‌بشود. عیبی که با کمی اصلاح می‌توان آن‌را بهبود بخشید اما هنرمند لزومی بر این کار نمی‌بیند. دور از انتظار نیست که این نواقص و شکست‌ها روزی سَر از مجسمه، نقاشی و یا چیدمان هنرمند درآورند و در قالب یک اثر نهایی و یا یک پروژۀ هنری در معرض دید عموم قرار گیرند.
این اشیاء بیشتر برای هنرمند و فضای شخصی او کاربرد دارند. گاهی وجه خلاقانه‌ آن‌ها تا جایی پیش می‌رود که از کاربرد تهی می‌شوند، گاهی برای یک نامسئله، راه‌حلی می‌تراشند که هیچ موضوعیتی ندارد و برخی اوقات ممکن است، تغییر شکل و کارکرد پیدا کرده و از آنچه در ابتدا بود، فاصله بگیرند و به چیز دیگری تبدیل شوند و یا مسیر تغییر و تحول را رها کنند و چون یک شیء بی‌مصرف، در گوشه‌ای خاک بخورند و فراموش شوند.
آنچه در اینجا فراهم آمده است، حاصل گشت و گذار در استودیو هنرمند و بیرون کشیدن این‌دست آثار از زیر سایه است، بَرهم زدن خلوت هنرمند است، نادیده گرفتن مهارت‌هاست، شاهدی‌ست از فرآیندهای آزمایشی، تجربی و بی‌واسطه و نمایشِ خطاهای مشهود و نامشهود که تلاش می‌کند از خِلال آن‌ها به فضای ذهنی هنرمند نزدیکتر شود.

کیوریتور: ماهور طوسی
دستیار کیوریتور: سامان فرخاک