آثار این نمایشگاه که محصول سه سال گذشته اند بر سه وجه خشونت»
کنشگرانه (خشونت فیزیکی مستقیم)
کنش پذیرانه (خشنونت ایدولوژیک،تبعیض و …)
سیستمی (تاثیرات فاجعه بار نظام های اقتصادی و سیاسی) میپردازند
خشونت همچون امری ذاتی از ابتدای تاریخ بشر در اشکال مختلف بروز کرده و هر شکل آن در جهت پایان دیگری شکل جدیدی را باز تولید کرده و گویا خشونت همچون پایانی نامیراست
رودررویی مستقیم با خشونت ذاتاً منزجر کننده است و بیزاری از این اقدامات و همدردی با بازماندگان آنها همچون دامی ما را از اندیشدن باز میدارد.از آنجا که پرداخت واقع گرایانه به این موضوع همواره شکست میخورد،در این مجموعه سعی شده با استفاده از المان های رنگ، فرم و نگاهی استعاری به ((توصیف بی مکان)) که خاص هنر است پرداخته و فرصتی برای نگاهی آگاهانه و عقلانی که گره گشاست فراهم گردد.این توصیف هنری جلوه ای کنده شده از متن است،نمودی که با واقعیت موجود جهانی انطباق دارد و شکل ذاتی خود را از این واقعیت پیچیده و سردرگم، بیرون میکشد