محمد رامشه
نمایشگاه انفرادی
٤ شهريور تا ٢٥ شهريور, ۱۴۰۱

دونده‌ی استقامت مسیری طولانی را پیوسته می‌دود، او در شرایط ایده‌آلش نمی‌ایستد، مکث نمی‌کند و فقط ادامه می‌دهد. عضلاتش با رفتارش هماهنگ می‌شوند و در تکراری مدام می‌افتند. او به واسطه‌ی طولانی بودن مسیرش راه را هضم می‌کند با راه یکی می‌شود و پس از این یکی شدن گویی خود را می‌پیماید.

نقاشی برای من بیشتر شبیه به دو استقامت است. حتی در نگاهی سختگیرانه‌تر زندگی را با دو استقامت همسو می‌دانم. در مسیرم با کورانی از تصاویر مواجه می‌شوم که برخی با من می‌مانند و حتی با آن‌ها یکی می‌شوم. سعی می‌کنم خودم را با درونی‌ترین حالت ممکن به انسان‌های تصاویر نزدیک کنم، در زیست پیچیده‌شان و آنچه بر آن‌ها رفته است تعمق کنم و نتیجه‌ی این واکاوی را به نقاشی بدل کنم.

مسیر به من آموخت که برای بازیگوشی‌هایم با رنگ به گل‌ها بپردازم، حال آنکه بعدتر گل‌ها را مثل یادواره‌ای برای دوستان نبوده‌ام یافتم.

در این رفتار تکراری و مستمر هیچ جایزه‌ای و یا پایانی برایم تعریف نشده است.

این مجموعه دویدن‌های اخیرم است همراه با تاثیر عوامل مختلفی که در راه با من یکی شده است.

محمد رامشه

مرداد ۱۴۰۱