در این مجموعه که از طراحی و نقاشی تشکیل شده، زنان پریشان و در عین حال فعالند و حالاتی لایعقل را زیست می‌کنند. آنها اما به روش خود کارشان را پیش می‌برند، روشی غیر معمول و مبهم که پاسخگو هم هست چون خوشبختانه شفافیتی در کار جهان نیست. رنگ‌ها وضعیت خطیر حضور فیگورها را چندبرابر میکند و انگار در مداری مغناطیسی تحت کنترل رفتار زنانند. در طراحی‌ها نیز که در دورانی فارغ‌بال و کسل‌کننده کشیده‌ام سعی کردم فیگور را تا جای ممکن غافل‌گیر در وضعیتی تصویر کنم نه در وضعیتی مدل‌شده. در این پروسه با خود گفته‌ام: فرشته‌ها و جادوها وجود دارند؟ یا چقدر عقلانیت قابلیت پیش بردن زندگی را دارد؟ باور کسانی که در سخت‌ترین شرایط زندگی می‌کنند چیست که اینگونه آنها را پیش می‌راند. کی بدن زیر بار زندگی متلاشی می‌شود؟ و اگر نمی‌شود در لحظات خطیر چگونه دیده می‌شود؟ دیوانه؟ لایعقل؟ احمق یا نابغه؟ یاغی؟ یا شاید قابل ترحم و نگران‌کننده؟ دوست داشتن هم لحظه‌ای است فاجعه‌بار و سخت که با از خودبی‌خود شدن ما را لحظه‌ای لایعقل می‌کند. خلاصه در این مجموعه کوشیده‌ام لحظاتی طاقت‌فرسا را با شما به اشتراک بگذارم که نامش زندگی است و در احاطه بدنهاست ولی در یک کلمه خلاصه نمیشود و نیازمند هزاران و هزاران تصویر و روایت است گرچه وضعیت برایم مهمتر از خلق تصویر است.
گلاره اسپومحلی