نظر من این است که چیزی غیرعادی در رابطه ما وجود دارد، اگر تو نیز بر این باور هستی، پس در این مورد اتفاق نظر داریم و شاید بتوانیم به نتیجه ای برسیم. باور داشتی امکان داشت همه چیز طور دیگری باشد، شاید به تمامی حق با تو بود، اما می خواهم تو را با خود به شناختی دوباره فراخوانم تا شاید به گونه ای آشتی دست یابیم و از این حالت معلق خارج شویم، هرچند که اکنون اندکی دیر است. بیشک تو با نیتی ستودنی راهم را بستی تا راهی را که خود میخواهی در برابرم بگشایی. از تو سپاسگزارم چرا که به نظر نمیرسید چندان متوجه تیره بختی من باشی. گرچه به ندرت با یکدیگر گفتوگو میکردیم، لیکن در همه موارد حق با تو بود، زیرا تو در دردها و رنجهای خود غوطه ور بودی و مرا نمیدیدی و من کودکی دلتنگ، سهل انگار و نافرمان شدم و هنوز نیزهمانم که همیشه به راه های فرار فکر میکند و چه بسا فرار به درون خود و این چنین شد که تو رنج بردی و من رنج بردم. بین ما جنگ و جدال به پایان رسیده و آنچه مانده تلخی، مرارت و جدالی درونی برای من است. ما میتوانیم به هم نزدیک شویم، نمیدانم چه چیز توانست ما را از خوشبختی هماهنگی میان پدر و فرزند محروم سازد، اما به گمان من هنوز همان راه انحرافی که مغایر نظر تو بود میتواند ما را به هم نزدیک تر کند.در راستای رابطه مان کوشش های اندکی انجام داده ام، چیزهای بسیاری متقاعدم میکنند که این کوشیدن ها چندان دستاوردی هم نیستند، با این همه وظیفه خود میدانم از این دستاوردها هرچند اندک مراقبت کنم، لیکن گمان میکنم با اصلاحی که از این دستاوردها زاده میشود، اصلاحی که نه میتوانم و نه میخواهم به جزئیاتش بپردازم، به نتیجه ای مطلوب دست یابم تا کمی آرام شوم.

هانیه همایونی