استیتمنت:
نقاشی می‌آموزد. نقاشی لمس کردن، مشاهده کردن و دنبال کردن را می‌آموزد، بدون شک این یکی از بزرگترین موهبت‌هایی است که نقاشی در اختیار هنرمند قرار می‌دهد. گفته‌اند که نقاشی«نادیدنی‌ها را دیدنی می‌کند» این جمله با وجود آن که طنین الهیاتی دارد به زمینی‌ترین شکل برای ما ظاهر می‌شود. هنرها همواره آسمان را از طریق زمین تسخیر می‌کنند. آنچه برایم در نقاشی کنجکاوی برانگیز است، زمینی‌ترین بخش هنر یعنی کارماده نقاشی است در این زمینه علاقه‌ام به مشاهده چندان با یک دانشمند تفاوت ندارد. چه اتفاقی برای این ماده خواهد افتاد؟ چه ترکیب‌هایی را می شود پیش بینی کرد؟ و بسیاری پرسش‌های دیگر همواره انگیزه‌ایی بوده‌اند که به کار کردن مرا فرا می‌خوانند. استفاده نامتعارف از مواد سرنوشتی است که به استقبال آن می‌روم. گرایشی غیر فیگوراتیو این آزادی را بیشتر در اختیارم قرار می‌دهد و به همین خاطر نقاشی‌هایم بیش از هندسه و اشکال انتزاعی یا توهم‌هایی از اشیا، واقعیت‌ها را در جریان می اندازند. واقعیت‌هایی که تنها برای چشم قابل رویت نیستند. آن‌ها دگرگونی ماتریال، ترکیب و سرگذشت آن ها را در یک زمان مشخص، یعنی زمان نقاشی کشیدن را روایت می‌کنند و در دسترس قرار می‌دهند. ردپاها و گریزها اتمسفر نقاشی‌های حاضر را می‌سازند. چیزهایی کم رنگ اما سنگین که مسیرها و آزمون‌ها ی طولانی را نمایندگی می‌کنند.

علی معتمدیان