«ساحره» از تعامل و همنشینی آثار سه هنرمند ساکن تهران تشکیل شده است. آثاری که همه‌ی آن‌ها حول محوری واحد به کنکاش می‌پردازند. رکن اصلی این همنشینی را طبیعت تشکیل داده است. محوری که در تلاش برای دربرگیری همه چیز است و در شرایط و زمان‌های مختلف، رفتار‌های گوناگونی از خود نشان می‌دهد و آن‌ها را در نمود‌های متفاوتی به عرصه‌ی نمایش می‌گذارد. گاه به زایایی شهره است و گاه درصدد ویرانی بر‌ می‌آید. «ساحره» به دنبال همین تناقض می‌گردد. تناقضی که در دل طبیعت نهفته است. امری که منجر به پدید آمدن و از بین رفتن می‌شود و همه‌ این‌ها را ذیل عنوان خود قرار می‌دهد. این جادوی بی‌انتها، «ساحره» را ملزم به «نشان» دادن می‌کند. «ساحره» این تناقض را نمایان کرده و به سوی آن شتاب می‌کند.
نقاشی‌های پارمیس فخریٰ به مطالعاتی در تغییرات ریتم و بافت طبیعت می‌پردازد و در آن ارتباطی پیوسته میان همه‌ی امور می‌یابد. جلوه‌ و شکوه این‌ ارتباط را می‌توان، در آرامش و آشوب طبیعت به طور هم زمان دید. وی در به تصویر کشیدن آن‌ها از صفات قراردادی زشت و زیبا فاصله می‌گیرد و به نوعی در تلاش برای قرار دادن همه‌ی این امور در کنار یکدیگر برمی‌آید.
ویدیوی عقیق افخمی به نمایش سردرگمی انسان در طبیعت و از طرفی فضای ساخته‌ شده به دست بشر می‌پردازد. این سردرگمی از دل استقامت انسان در‌مقابل میرایی بیرون آمده است. چیزی که بر علیه رفتار طبیعت قرار می‌گیرد و منجر به پدید آمدن فضایی متزلزل در ارتباط بین انسان و طبیعت می‌گردد. در انتها، این مواجهه و جدال به‌ سوی توازنی در دل خود حرکت می‌کند.
آثار مهرناز اکبری تصویر‌گر مناظر وسیعی است که در مواجهه‌ی ابتدایی، بزرگی و عظمت خود را نشان می‌دهند و پس از آن در ساخت چرخه‌ای از اتفاقات و جزییات دست به عمل می‌زنند. این چرخه به نوعی در تلاش است تا مسائلی چون مرگ و زندگی را در فضایی رویاگون به تصویر بکشد.
امیراسفندیاری
اردیبهشت/1401