باغ رویا ها
نمایشگاه گروهی
۶ اسفند – ۲۳ اسفند ۱۴۰۰
کیوریتور: شیرین قراویسکی
نمایشگاهی گروهی با عنوان «باغ رؤیا ها» شامل آثاری از سی هنرمند در تاریخ ششم اسفند ۱۴۰۰ در مجموعه ی هنر معاصر سو برگزار خواهد شد. درون مایه ها و موضوعات آثار این نمایشگاه حول «تأویل رؤیا» اثر زیگموند فروید خواهد بود، و نمایش می کوشد نشان دهد چگونه محیط اجتماعی-سیاسی در نقش گرفتن رؤیا و ناخودآگاه هنرمندان تأثیر گذار است. از هنرمندان دعوت شده تا آثاری با درون مایه ی خواب، زندگی در رؤیا، و نمود رؤیا را در رسانه هایی متنوع از جمله نقاشی، چیدمان، و ویدیو ارائه دهند. بن مایه ها و موضوعات نمایشگاه، ملهم از نظریات و اندیشه هایی است که فروید در اثر جاودانه ی خود مورد مطالعه قرار داده. او در مقدمه کتاب، رؤیا را به مثابه یک رخداد ذهنی معنادار و نه بی ارزش بررسی کرده، تأویل رؤیا را به عنوان یک شیوه ی مطالعه ی احساسات سرکوب شده و آرزو های بازداشته مورد کنکاش قرار می دهد. فروید، در روش هایی که در طول کتاب تشریح می کند، در رؤیاها عناصر خاصی را پیگیری می کند تا ارجاعات پنهانی آن ها به واقعیت را بیابد، یعنی همان اصل لذت که در گرو هیچ تناقضی نیست و رها از زمان و مکان سیر می کند. فروید، سپس به موضوع نماد سازی می پردازد، و این که چطور عناصر و اشیاء در رؤیاها، با احساسات، سرکوب ها، آرزو ها، و اشیاء در جهان واقعیت و بیداری تناظر دارند؛ چنان که مثلاً در رؤیاها، آلات جنسی به شکل چتر، سیگار، گل، میوه، یا حیوانات وحشی ظهور می کنند. فروید رؤیاها را صرفاً عامل اطلاعات نمی داند و بر روش خود مبنی بر تحلیل رؤیا به عنوان راهی برای رمزگشایی از زبان و نماد سازی رؤیا تأکید می ورزد. او در پایان بخش، کارکرد رؤیا را محافظت از فرد خفته در برابر خطر بیدار شدن می داند و با بررسی محتوای نهان هر رؤیای آشکار بیان می کند که معنای همه ی رؤیاها، تحقق آرزو در لباس مبدل است. فروید باور راسخ داشت که رؤیا، دارای معناست و در پی رسیدن به شیوه ای علمی برای تأویل رؤیا بود. یکی از روش های اولیه ی او، خویشتن نگری غیر انتقادی بود، که مطابق آن از بیمار می خواست که در راحتی کامل چشمانش را بسته، تمام افکارش را بی طرفانه و آنطور که به ذهنش می رسید بیان کند. او با استفاده از چنین روش هایی، هوشیاری ادراکات بیمار را فعال کرده، به زنجیره ی افکار او دست می یافت تا ریشه ی آسیب ها را در حافظه ی بیمار بیابد. فروید همچنین به مسئله ی کابوس می پردازد و می پرسد که اگر تحقق آرزو ویژگی همه ی رؤیاهاست، پس چگونه رؤیاهای وحشتناک، دردناک و یا خنثی دارای محتوای کامروایی است؟ فروید به ویژگی تحریف در رؤیا می پردازد، و موضوع سانسور و ماهیت اقتدار را بیان کرده، مثال نویسنده ای را می زند که هر چه محدودیت ها در کشورش شدید تر می‌شود، جامه ی مبدل افکار او خلاقانه تر شده، به جای بیان مستقیم نظراتش، آن‌ها را با کنایه و تلمیح مطرح می کند. فروید نتیجه می گیرد که رؤیا های بیماری که در جامعه ای سرکوب شده زندگی می کند، بیشتر دچار تحریف و گذر به دنیای نماد سازی می شوند. فروید در فرآیند مطالعه ی خود، برای بیان روشن تر موضوع، مثالی دیگر مطرح می کند: مردم یک کشور به یک مقام منفور اعتراض دارند و از حاکمان می خواهند او را خلع کند. اما حاکم مستبد برای نمایش نفرت خود به خواست و اراده ی مردم، مقامی بالا تر به آن شخص می دهد که در غیر این صورت نمی داد. در فصل های پایانی کتاب، فروید بحثی درباره ی نحوه ی یادآوری رؤیاها توسط حافظه، و شیوه ی سانسور محتوای رؤیا توسط آن، مطرح می کند. او برای مبارزه با این رویکرد، از بیمار می خواهد که محتوای رؤیایی که تعریف کرده بود را مجدداً بیان کند. در طی این بیان دوباره، بیمار از به کار گرفتن واژگانی که در بیان ابتدایی استفاده کرده بود، اجتناب می کرد. از نظر فروید، تغییر در نوع بیان، سرنخی است که نقاط ضعف بیمار را در لباس مبدل شناسایی می کند؛ یعنی مقاومت بیمار در برابر آشکار کردن افکاری که در رؤیا جا خوش کرده اند. از این رو، مقاومت تبدیل به فرآیند فراموشی می شود . این نمایش، در کنار پرداختن به موضوعات، فرآیند ها، درون مایه ها، رویکردها و اندیشه های کلی مورد بحث در «تأویل رؤیا»، در تلاش است که ایده های درونی تر و مهجور تری را که در آثار ارائه شده دیده می شوند، به نمایش گذارد. برای مثال، نقش اعمال محدودیت و شکل‌گیری مقاومت ذهنی، در سطحی گسترده تر و اجتماعی تر، و نه صرفاً محدوده ای فردی، دیده می شود. از همه مهم تر، نقش این وجوه بیش تر به عنوان عوامل بازدارنده از رسیدن به لایه های عمیق تر معنا دیده می شوند ، و این که چطور بیان هنرمندانه و خلاق، ساخت تصویر، و مفاهیمی همچون زیبایی شناسی و حس انگیزی، می توانند .در درک ، تأویل و تحلیل رؤیا های جمعی نقش داشته باشند
گردآورنده شیرین قراویسکی
مدیر و موسس مجموعه هنرهای معاصر سو
زمستان ۱۴۰۰
حامد صحیحی،کوروش شیشه گران، نیکزاد نجونی، اشکان صادقی ،ساله شریفی ،علی شایسته ، بهمن محمدی ، رضا شریفی ، یاسمین صالحی ،میلاد نعمتی ،سارا رنج کشان ، فرشیدو لاریمیان ،اشکان بهجو ،فاخته شمسیان ، مهسا محمدی ،سروش ، فاطیما حسین نژاد،انتظامی ، شاهین تقی زاده
لیلا قومی ، ساناز حایری ، پانیذ سهرابی ، تابا فجرک ، مانلی آیگانی ، سها درخش ، دنیا ح.عالی پور ، مریم امیرواقفی، محمود ساکی ، افرا فرحناک ، عرفان ابوطالبی ، رضی جدایی ، فاطیما حسین نژاد .